Wątpiący zostali dziś zapomniani

Jeden z najpiękniejszych ogrodów krajobrazowych w Europie jest jego miejscem pracy i pasją: Cord Panning jest dyrektorem zarządzającym Fundacji "Fürst-Pückler-Park Bad Muskau" i dyrektorem parku. Ale park, z jego fantastycznymi osiami wizualnymi, które zacierają granicę między Niemcami a Polską, nie zawsze był klejnotem, który odwiedzający uważają za dzisiejszy. "Kiedy przyjechałem tu 25 lat temu, wiele się już działo - ale wznowienie tej gry w ping-ponga estetycznych osi wizualnych razem z Polską było czymś wyjątkowym". Konieczne były długie spacery i pełne przygód wyprawy przez dzicz i zarośla, zawsze w poszukiwaniu starych zabytkowych drzew i historycznych kamiennych ławek, które wyznaczały wizualne osie. "Wielokrotnie byliśmy konfrontowani ze strażnikami granicznymi, którzy trzymali przed nami karabin maszynowy i pytali w najczystszej, najpiękniejszej polszczyźnie, co robimy" - wspomina z lekkim uśmiechem Cord Panning. Nawet po dwóch latach nadal od czasu do czasu się gubił, ponieważ tam, gdzie kiedyś były widoki i odsłonięte stare drzewa, które nadawały strukturę parkowi, teraz była tylko dzicz. Dziś, gdy spacerujesz po niesamowitych 830 hektarach, które obejmuje park i podziwiasz wyjątkowe widoki, jest to prawie niewyobrażalne.

Jednak dla Corda Panninga park, który w 2004 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, ma do zaoferowania zupełnie inny aspekt.

"Zwłaszcza dziś, gdy zmiany strukturalne są na ustach wszystkich, często myślę o księciu Pücklerze. Wszyscy ci, którzy wtedy kręcili na niego głowami, zostali już zapomniani, ale książę Pückler pozostaje niezapomniany. Dzisiaj, być może dobrze by było, gdybyśmy myśleli w szerszych ramach czasowych, tak jak on. Fascynuje mnie wizjonerskie myślenie księcia Pücklera, który rozpoczął gigantyczny projekt estetyczny wbrew wszelkiemu ekonomicznemu rozsądkowi. Pytanie brzmi, w jaki sposób możemy dziś ponownie przyciągnąć takich graczy na Łużyce. Przestrzeń, wolność i możliwości czekają w tym pięknym regionie. Ale czekanie na tych ludzi nie wystarczy, musimy aktywnie zrobić coś, aby być atrakcyjnym - także dla byłych Łużyczan, którzy chcą wrócić. To, co ukształtowało ten krajobraz, jest znacznie bardziej zrównoważone niż stosunkowo krótka faza industrializacji, a mianowicie interakcja ludzi z krajobrazem. Łuk rozciąga się od średniowiecznego krajobrazu stawowego rezerwatu biosfery do Pojezierza Łużyckiego po górnictwie odkrywkowym. 
Można niemal powiedzieć, że region Łużyc unosi się w przestrzeni, nie ma tu wyraźnych granic i właśnie to jest tak fascynujące. Tutaj można i trzeba tworzyć nowe sojusze, nawet ponad granicami".

Cord Panning od dawna czuje się na Łużycach jak w domu. Zawsze na nowo uświadamia sobie, jak wiele skarbów ma do zaoferowania ten region, gdy jego goście przyjeżdżają na Łużyce po raz pierwszy. Wtedy za każdym razem jest rozpieszczany wyborem. Czy najpierw pokazać im park w Muskau czy Görlitz, które uważa za jedno z najpiękniejszych miast w Niemczech? A może domy z muru pruskiego z malowniczymi ogrodami przydomowymi, fantazyjne zagęszczenie domów z muru pruskiego w Schönau lub jeden z imponujących klasztorów?

Ale w przypadku jego wielkiej zawodowej miłości, parku Fürst Pückler w Bad Muskau, rekomendacja jest jasna: "Szczególne cechy parku Muskau najlepiej docenić z krawędzi tarasów, kiedy park ujawnia swoją pełną monumentalność, która w przeciwnym razie znana jest tylko z angielskich ogrodów krajobrazowych. A tam, gdzie Nysa przepływa przez morenę czołową, przy Moście Angielskim, znajduje się mała ławeczka, z której można szczególnie podziwiać widok".